با داغشدن بازار شایعات در مورد دستاورد اخیر گوگل، چنین به نظر میرسد که برای نخستینبار یک دستگاه رایانهی کوانتومی توانسته است محاسبهای را یکمیلیارد بار سریعتر از قویترین ابررایانهی کنونی جهان انجام دهد. به همین بهانه نگاهی میاندازیم به ساختار رایانهی کوانتومی و آنچه در آیندهی نهچندان دور، در انتظار ما خواهد بود.
شاید باورتان نشود که چه قدرتی در جیبهای ما پنهان است. منظورمان گوشیهای هوشمند امروزی است که قدرت پردازش آنها، از ابررایانههای نظامی نیمقرن پیش که فضایی بهاندازهی یک اتاق را اشغال میکردند، بیشتر است. در اوج جنگ جهانی دوم، رئیس شرکت IBM تصور میکرد که فقط پنج دستگاه رایانهی همهجانبه مانند «انیاک» برای حل همهی مشکلات جهان کافی است؛ اما امروز، رایانههایی بهمراتب سریعتر در جایجای زندگی بشر حضور دارند و وابستگی ما به استفاده از آنها هم روزبهروز بیشتر میشود. توسعهی رایانهها و ابررایانهها بهقدری سریع پیش میرود که پیشبینی شده تا سال ۲۰۴۰ میلادی (۱۴۱۹ شمسی)، انرژی مصرفی همهی رایانهها و ابزارهای همراه از توان فناوریهای امروز برای تولید انرژی فراتر خواهد رفت و جهان شاهد خاموشیهای گسترده خواهد بود.